Markalar giderek daha fazla birbirine bağımlı hale geldikçe, pazarlamacılar onları yönetmek için yeni bir yola ihtiyaç duyuyor. Bu amaçla, bu tür “ekosistem markaları” nı yönetmek için çeşitli yöntemler araştırdık.
Buzdolaplarından ısıtmaya kadar her şeyden veri toplayan akıllı evler, kullandığımız ve yaptığımız neredeyse her şeyin birbirine bağlı olduğu bir geleceğe kısa bir bakış sunuyor.
Gizlilik sorunları bir yana, bu markalar için yeni zorluklar ortaya çıkarmaktadır. Markalar, Nesnelerin İnterneti (IoT) gibi bir ekosistemdeki diğer markalara bağlandıklarında artık bağımsız olarak var olmazlar, ancak karmaşık bir ortamın parçasıdırlar.
Örneğin, moda markası Levi’s, geri dönüşüm markası The R Collective ile tamamen izlenebilir bir denim koleksiyonu üretmek için ortaklık kurduğunda, her iki marka da müşteri deneyiminin bireysel kontrolünü kaybetti; paylaşılan bir sorumluluk haline geldi. Bu sorumluluk, ekosistemdeki etiket üreticisi Avery Dennison ve IoT platformu Evrythng gibi diğer ortaklara da genişletildi. İyi ya da kötü, her markanın bireysel eylemleri artık hepsi için ticari sonuçları etkiliyor.
Bir ekosistem markasını yönetirken, pazarlamacılar bir dizi zor soruyla karşılaşır:
- Geniş çapta dağıtılan bir şeyi nasıl kontrol edersiniz?
- Bir markanın değerini ortaya çıkarmak için diğer markalarla işbirliği yapmasını nasıl sağlarsınız?
- Diğer markaların müşteri deneyimini iyileştirip azaltmadığını nasıl belirlersiniz?
Bu dinamikleri daha iyi anlamak için, bir marka ve işlevselliği bir ekosistemde dağıtıldığında ne olduğunu ölçmek için istatistiksel yöntemler uyguladık. Bu hesaplamalar, bir marka ekosisteminin her bileşenini nicelleştiren ve pazarlamacıların markaların değer yaratımını organize etmesini ve yakalamasını sağlayan teorik modellerin oluşturulmasını sağladı.
Pazarlamacılar için önemli bilgiler
Ekosistem markaları için olan çalışmamız bir dizi önemli bulguya yol açtı:
- Pazarlamacıların nicel bilgilere daha fazla güvenmesi gerekiyor. Ekosistemlerin karmaşıklığı nedeniyle, pazarlamacılar bir ekosistemdeki bağlantıların değer yaratıp yaratmadığını belirleme içgüdüsüne güvenemezler. Bizim geliştirdiğimiz gibi nicel tabanlı bir modele ihtiyaçları var. Bu model, pazarlamacıların müşteri deneyimine katkıda bulunan veya zarar veren markaları belirlemelerine yardımcı olan bir ortaklık belirleme aracı olarak çalışmalıdır.
- Önemli olan sadece ortaklar değil, nasıl düzenlendikleri. Bir ekosistemde, farklı marka düzenlemeleri farklı iş sonuçları üretir. Pazarlamacılar, sonuçları markalar için optimize etmek için bir ekosistemin organizasyonunu düşünmelidir.
- Ekosistemler, markalara rekabet avantajı sağlayabilir. Bir markanın değeri, bir markanın bağımsız olarak yaptığı şey artı bir ekosisteme ait olmaktan kazandığı değere eşittir; bu nedenle, bir marka bir ekosisteme katıldığında, değeri o ekosistemdeki ortaklıklar tarafından artar (veya potansiyel olarak azalır). Bu hem tüketici hem de B2B bağlamları için geçerlidir.
- Bazı ekosistemler şirketler tarafından, diğerleri ise tüketiciler tarafından yaratılır. Ekosistemler farklı şekillerde doğar. Sınırsız ürün ve hizmetler sunan markalardan, özelleştirilmiş ve entegre çözümler sunan markalardan ve hatta toplumda değer yaratmaya adanmış markalardan ortaya çıkabilirler. Markaları koordineli bir şekilde kullanabilen müşteriler aracılığıyla da organik olarak ortaya çıkabilirler. Bu, yeni bir ekosisteme yol açan kasıtsız ortaklıklar yaratabilir.
Bu son nokta, pazarlamacıların markalarının bir IoT ekosistemi tarafından absorbe edilip edilmeyeceğini her zaman tahmin edemeyeceğini veya dikte edemeyeceğini öne sürdüğü için önemlidir. Bu, bir ekosistem markasının kendisi gibi çözülemeyen, yalnızca yönetilen bir zorluktur.
Buna benzer yazıları bu linkten takip edebilirsiniz:
https://blog.bariskanlica.com/category/barisin-gunlugu/
Bu sistemler hakkında daha fazla bilgi almak için:
